ناول یا نوول یک واژه‌ی فرانسوی است که با ناوّلا در زبان ایتالیایی مترادف است. این کلمه در حیات خود تحولات زیادی را از سر گذرانده است.

در ابتدا به قصه‌های کوتاه هجوآمیز و هزل‌گونه‌ای گفته می‌شد که در قرون وسطا رواج داشت و مانند ناوّلا،

قصه‌های دکامرون یا حکایت‌های کانتربری را در بر می‌گرفت.

بعدها با پیدایش رمان، ناول برای گزیده‌ی رمان‌هایی که در متون درسی نقل می‌شد به کار رفت.

سپس هنری جیمز، نویسنده‌ی امریکایی از داستان‌های بلند خود تحت عنوان ناول نام برد.

در زبان فارسی ناول معمولا برابر داستان کوتاه، داستانی که نویسنده چند تن را در تلاش و کوشش یا مسأله ٔ بغرنجی نشان میدهد

و از آن نتیجه ای مشخص میگیرد. نوول نویسی بخشی از ادبیات محسوب میشود.استفاده می‌شود.

از حیث ساختار، ناول داستانی را گویند که بر محور حادثه‌ای مرکزی و واحد قرار گرفته باشد و نقطه‌ی اوج داستان

معمولا به طرزی دور از انتظار خواننده رخ می‌دهد.

البته ناول شبیه رمان است اما مسایلی که در آن مطرح می شود، کوتاه تر و با شاخ و برگ کم تر بوده ولی دارای سبک و هدف محکمی است

پریسکه یک قالب جدید شعر ایرانی است که براساس فرهنگ اسلامی

ایرانی وبارویکرد مقابله باورود عرفانهای نوظهور وعرفانهای شرقی ایجادگردیده است .

پریسکه متشکل از 2 یا 3 یا 4 فصل (مصراع) بوده و شاعر می تواند درصورتی که تمامی ویژگیهای شعر پریسکه را رعایت نماید دریک فصل هم شعربگوید.

پریسکه می تواند سپید ونیمایی یاموزون ومقفی باشد به شرط آن که تساوی عروضی درفصل ها اعمال نشود .

شعر پریسکه درمورخه 91/8/8 به شماره ثبت ۵۸۷۱ توسط وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی ثبت گردید.

پریسکه واژه ای کهن و ایرانی ازفارسی میانه و به معنای جرقه کوچک آتش است.

بنیان شعر پریسکه توسط شاعر نوپرداز معاصر علیرضا بهرهی صورت پذیرفت که در کمترین زمان مقبول شعرا وادبای کشور واقع گردید.

درحال حاضربیش ازچندهزارنفر در داخل وخارج ازکشور به سرایش پریسکه به زبانها ولهجه های مختلف مشغول بوده و بیش از ده انجمن ومحفل متمرکز پریسکه

درسطح کشور ایجادشده است .

دادستان مینوی خرد یا به اختصار مینوی خرد کتابی به زبان پارسی میانه است که صورت پهلوی و پازند آن و نیز ترجمه‌هایی به سنسکریت و فارسی

کهن (هم نظم و هم نثر) باقی مانده‌است. این اثر به صورت مجموعهٔ پرسش‌هایی است که «دانا» نامی از مینوی خرد (روح عقل) می‌کند و پاسخ‌هایی

که مینوی خرد به پرسش‌های وی می‌دهد. واژهٔ دادستان که در نام کامل کتاب دیده می‌شود به معنی حکم، رأی یا فتواست.

اثر در ۶۳ فصل (یک دیباچه و ۶۲ پرسش و پاسخ) تدوین شده‌است. مینوی خرد به دلیل اشتمال بر نکات و اشاره‌های اساطیری اهمیت دارد. زمان تألیف

کتاب را به احتمال در اواخر دوران ساسانیدانسته‌اند در کتاب کوچک‌ترین اشاره‌ای به عرب ها یا دین اسلام نشده‌است، ولی به نبردهای ایرانیان با ترکان

و رومیان اشاره شده‌است. تأثیر زبان پارسی نو چه از لحاظ دستوری و چه از لحاظ واژگانی در کتاب دیده نمی‌شود.

کتاب مینوی خرد را احمد تفضلی به فارسی امروزی ترجمه کرده است و در سال ۱۳۵۴ چاپ شده است. تفضلی پیش از ترجمهٔ کتاب، برای آن

واژه‌نامه‌ای در سال ۱۳۴۸ منتشر کرده است.

انجمن ادبی شمع سوخته انجمنی ادبی بود که در اوایل دهه ۱۳۳۰ در تهران تشکیل شد. بنیانگذاران آن

که از پیشگامان شعر نو فارسی بودندعبارت‌اند از: نیما یوشیج، مرتضی کیوان، هوشنگ ابتهاج (سایه)، 

احمد شاملو، سیاوش کسرایی، دكتر محمدجعفر محجوب، مهدی اخوان ثالث.

 حکیم فردوسی در "تابران طوس" در سال 329 هجری به دنیا آمد. پدرش از دهقانان توس بود و از نظر مادی

دارای ثروت و موقعیت قابل توجهی بود. از احوال او درعهد کودکی و جوانی اطلاع درستی در دست نیست ولی

مشخص است که در جوانی با درآمدی که از املاک پدرش داشته به کسی محتاج نبوده است؛ اما اندک

اندک آن اموال را از دست داده و به تهیدستی گرفتار شده است. فردوسی از همان ابتدای کار که به کسب

علم و دانش پرداخت، به خواندن داستان هم علاقمند شد و مخصوصاً به تاریخ و اطلاعات مربوط به گذشته

ایران عشق می ورزید. همین علاقه به ایران و تمدن کهن ایرانی بود که او را به فکر به نظم در آوردن متون

باستانی و دینی ایرانیان به صورت شاهنامه انداخت. چنان که از گفته خود او در شاهنامه بر می آید، مدتها

در جستجوی این کتاب بوده است و پس از یافتننسکهای پهلوی و اوستایی و کتیبه های کهن ایرانی آنها را

به صورت داستانهای شیرین و آموزنده شاهنامه در آورد و نزدیک به سی سال از بهترین ایام زندگی

خود را وقف این کار کرد. سلطان محمود شاهنامه را بی ارزش دانست و از رستم به زشتی یاد کرد و بر فردوسی

خشمگین شد و گفت: که "شاهنامه خود هیچ نیست مگر حدیثرستم، و اندر سپاه من هزار مرد چون رستم هست".

گفته اند که فردوسی از این بی اعتنائی سلطان محمود بر آشفت و چندین بیت در هجو سلطان محمود

گفت و سپس از ترس مجازات او غزنین را ترک کرد و چندی در شهرهائی چون هرات، ری و طبرستان متواری بود

و از شهری به شهر دیگر می رفت تا آنکهسرانجام در زادگاه خود، طوس درگذشت. تاریخ وفاتش را بعضی 411 و

برخی 416 هجری قمری نوشته اند. فردوسی را در شهر طوس، در باغی که متعلق بهخودش بود، به خاک سپردند.

( برگرفته از وبلاگ کودک و نوجوان )

مطالب جالب تری را در باره ی فردوسی در روزهای آینده در این صفحه خواهید دید

ابراهیم صالح رامسری از مسئولان نشر معین در برشمردن پرفروش های این نشر در آخرین روزهای نمایشگاه کتاب گفت: فرهنگ پارسی نوشته سیمین حلالی، فرزند ایران نوشته میرجلال الدین کزازی، شما که غریبه نیستید نوشته هوشنگ مرادی کرمانی و آب انبار دیگر نوشته این نویسنده، از کتاب هایی بودند که مخاطبان استقبال بیشتری از آنها داشتند.

فریاد شیری، مدیر نشر نگیما از سه کتاب پرفروش خود در نمایشگاه بیست و هفتم نام برد و گفت: رها نوشته نازنین فاطمه جمشیدی، راز سکوت نوشته ملیحه رسولی و داستان مادری که دختر پسرش شد نوشته قلی خیاط، کتاب پرفروش حوزه ادبیات داستان این انتشارات در نمایشگاه بودند.

در گفت و گو با یکی از فروشندگان غرفه نشر نگاه در نمایشگاه نیز مطلع شدیم که رمان گلف روی باروت نوشته آیدا مردای، پرفروش ترین رمان نشر نگاه در میان تازه های این ناشر بود.

از پرفروش های داستان نشر ققنوس نیز بنا به گفته مسئولان غرفه ، می توان به دالان بهشت نوشته نازی صفوی، اینجا نرسیده به پل نوشته آنیتا یارمحمدی و بازی آخر بانو نوشته بلقیس سلیمانی اشاره کرد.

کتاب های نبود اسطوره ها نوشته محمدرضا سارنچه، آتوسا (مهین بانوی هخامنشی) نوشته حسن شیدا نیز پرفروش های نشر ترفند در نمایشگاه کتاب تهران بودند. 

جایزه ادبی «نوبل» یکی از پنج جایزه نوبل (فیزیک، شیمی، فیزیولوژی و پزشکی، ادبیات و صلح) است که هرسال به کارنامه کاری یک نویسنده تعلق می‌گیرد. این جایزه از سال 1895 در حال برگزاری است و به کتاب‌های انگلیسی یا ترجمه‌شده به زبان انگلیسی داده می‌شود.

برنده جایزه نوبل یک مدال طلا، دیپلم افتخار و یک جایزه نقدی دریافت می‌کند که میزان جایزه نقدی به درآمد بنیاد نوبل در آن سال بستگی دارد.

امسال این جایزه بعد از سال‌ها به نویسنده‌ای از آسیا رسید و مو یان چینی این جایزه را دریافت کرد. سال پیش این جایزه به توماس ترانسترومر رسید و ماریو بارگاس یوسا و هرتا مولر برندگان سال‌های پیش این جایزه ادبی بودند.

ادامه ی مطلب را حتما بخوانید...

جایزهٔ ادبی هوشنگ گلشیری، جایزه‌ای است ادبی که سالانه به آثار انتشار یافته در زمینه ادبیات داستانی به زبان فارسی در ایران توسط بنیاد هوشنگ گلشیری که بنیادی مردم‌نهاد است، اعطا می‌شود.

این جایزه یکی از معتبرترین جایزه‌های ادبی و مستقل ایران است. 

میزان جایزه :  مبلغ نقدی بهترین رمان و بهترین مجموعه داستان هر یک ده میلیون ریال، و جایزهُ نقدی بهترین رمان اول و بهترین مجموعه داستان اول هر یک پنج میلیون ریال است.

شرایط شرکت :

• در هر دوره فقط آثاری مورد بررسی قرار می‌گیرند که در دو مقولهُ رمان یا مجموعه داستان (به قلم یک نویسنده) جای بگیرند.
• مجموعه داستان‌هایی از چند نویسنده که در یک کتاب منتشر شده باشند و رمان‌های چند جلدی که یک یا چند جلد آن‌ها در سال مورد نظر منتشر شده باشد اما جلدهای دیگر پیشتر منتشر شده باشد یا در سال‌های بعد منتشر شود داوری نمی‌شوند.
• ملاک برای سال انتشار تاریخ چاپ اول که در صفحهُ شناسنامهُ کتاب سال ذکر شده باشد است.
• اولین اثر منتشر شده به آثار نویسندگانی گفته می‌شود که اثر نویسندگانی باشند که پیش از این رمان یا مجموعه داستانی از آن‌ها منتشر نشده باشد( منبع : ویکی پدیا )