آدمیت ( مریم )

من در پی زنده بودنم مجبور بوده ام زندگی کنم .

در اثنای این زندگی ،از لای لغت نامه ای کهنه که بو ی نا می داد ؛

واژه ی آدمیت را ،

واژه ی صداقت را ،

واژه ی وفاداری و عشق را

بیرون کشیدم و با درنگ نگاهشان کردم 

هیچ کدامشان را جایی نخوانده ام 

جایی ندیده ام 

از کسی نشنیده ام .

دنیای ما دنیای دیگریست 

قدیم ترها 

آن هنگام که انسان هنوز نمرده بود 

و سبزی درخت ، روحش بود 

و جویبار ، صدایش 

آن هنگام که 

واژگان عاشقانه بردگی می کردند احساس را

عشق و وفاداری مفهوم آدمیت بود 

وحتی بیشتر 

تصویرش بود .

من به خود آموختم ؛ آدمیت ،

عاشق بودن ست .

مهرورزی بی حد وحصر ، بی توقع و بی ریاست.

هر چند اگر گمان برند که دیوانه ام ؛ که ابهلم .

من این ابله بودن را ترجیح می دهم به این که هم رنگ جماعت شوم